robak robak
1459
BLOG

Najsmutniejsza piosenka na świecie

robak robak Kultura Obserwuj notkę 2

 

Nigdy jeszcze nie pisałem o muzyce. Dziś mnie natchnęło. Od lat siedemdziesiątych jestem wielbicielem talentu, niestety zapomnianego już trochę, wielkiego czarnego muzyka, Donny'ego Hathaway'a, który na wiele lat wytyczył szlak wokalistyce rhythm and bluesowej i soulowej. Miał wielu lepszych i gorszych epigonów. Inspirował także wielu znakomitych wokalistów (w Polsce pod jego niewątpliwym wpływem pozostaje Mieczysław Szcześniak i Marek Bałata, co tylko dobrze o tych wielkich artystach świadczy).

Sam Donny Hathaway był postacią tragiczną. Żył krótko, zaledwie 34 lata (zm. w 1979 r.). Obdarzony fenomenalnym głosem i feelingiem pozostawił po sobie niezapomniane arcydzieła m. in.  takie  jak przejmujące  wykonanie miłosnego standardu "A Song for you", wzruszające "Little Ghetto Boy" (o losie dorastającego murzynka w czarnym getcie), równie mocne "What's Goin' On", przeraźliwie smutne "For All We Know" (które nazwałem sobie najsmutniejszą pieśnią na świecie) i kilka wspaniałych  duetów (lżejszego kalibru) nagranych z Robertą Flack. Donny przez całe życie zmagał się napadami depresji. Stwierdzono  w końcu u niego schizofrenię paranoidalną. Muzyk, kilkakrotnie hospitalizowany, leczył się i walczył z chorobą, która jednak w końcu go pokonała, zabierając z tego świata w kwiecie wieku jeden z największych talentów muzyki soul wszechczasów. 13 stycznia 1979 roku Donny Hathaway, w stanie paranoidalnego napadu, wyskoczył z 15 piętra nowojorskiego hotelu, w którym się zatrzymał podczas sesji nagraniowej. Pozostała muzyka. Wielka, przejmująca i ponadczasowa.

 

For all we know
We may never meet again
Before you go
Make this moment sweet again

We won't say goodnight
Until the last minute
I'll hold out my hand
And my heart will be in it

For all we know
This may only be a dream
We come and we go
Like the ripples of a stream

So love me, love me tonight
tomorrow was made for some
tomorrow may never come
for all we know
 

 

Robak

robak
O mnie robak

"Bardzo nam śpieszno, żeby zbudować telegraf z Maine do Teksasu; ale być może Maine i Teksas nie mają sobie nic ważnego do zakomunikowania. … Jak gdyby głównym celem było mówić szybko, a nie mówić sensownie". (H. D. Thoreau, Walden)

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Kultura